Πρόγραμμα

Το βιογραφικό του ομιλητή είναι διαθέσιμο μόνο στην αγγλική γλώσσα.

Klimis Mastoridis is the initiator of the idea for the International Conference on Typography and Visual Communication (ICTVC). He is the author of the books "Reproduction and printing issues" (Thessaloniki, 1988, 1993, 1997, new edition 2010) and "Casting the Greek newspaper" (Thessaloniki & Athens, 1999). Since 1998 he publishes the journal "Hyphen: a typographic forum" and is currently Professor of Typography & Graphic Communication at the University of Nicosia and Head of the Department of Design & Multimedia.

.

http://unic.academia.edu/klimismastoridis
http://www.altervision.gr/

Οι περισσότεροι από μας, ως απλοί χρήστες, πέρα και πάνω από την επαγγελματική μας ιδιότητα, έχουμε κάποτε χρειαστεί πληροφορίες και τεκμηρίωση για κάποια ξεχασμένη εκδήλωση. Η προφανής και πιο βολική λύση είναι να αναζητήσουμε στο αρχείο μας το σχετικό έντυπο υλικό, αν και όπου υπήρξε τέτοιο υλικό. Εφόσον εντοπίσουμε το τεκμήριο, συχνά ένα πρώτο και κρίσιμο ζητούμενο είναι το “πότε έγινε η εκδήλωση”, η χρονολόγηση δηλαδή του γεγονότος. Και οι περισσότεροι από μας, εκείνη τη στιγμή ερχόμαστε κάποιες φορές αντιμέτωποι με μια δυσάρεστη έκπληξη: τα έντυπα που έχουμε στη διάθεσή μας (αφίσες, προσκλήσεις, φυλλάδια) δεν αναγράφουν πουθενά τη χρονολογία. Αναφέρουν απλά την ημέρα και το μήνα, την ημερομηνία δηλαδή, αλλά, απουσιάζει η χρονιά. Κι όμως, αυτή την πληροφορία χρειαζόμαστε κατ’ αρχήν. Τη χρονολογία. Η οποία ήταν τότε αυτονόητη και επομένως, στην καλύτερη περίπτωση αγνοήθηκε εντελώς η αναγραφή της. Στην χειρότερη εκδοχή, η αναγραφή μιας αυτονόητης χρονολογίας θεωρήθηκε περιττή πληροφορία και προσπεράστηκε με επιπολαιότητα.
Ένα παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε με βιβλία και εκδόσεις όπου δεν αναγράφεται πουθενά η χρονολογία δημιουργίας και παραγωγής, παράλειψη η οποία ενίοτε δεν είναι και τόσο αθώα. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μείζον πρόβλημα σε βιβλιογραφικές παραπομπές και άλλες ερευνητικές αναφορές και, εν τέλει, καθιστά προβληματική την αξιοποίηση των γραπτών πηγών.
Το ζήτημα της αναγραφής της χρονολογίας αναφοράς, όταν πρόκειται για έντυπα εκδηλώσεων, και της χρονολογίας δημιουργίας ή παραγωγής, όταν πρόκειται για βιβλία και άλλες εκδόσεις, εκλαμβάνεται δυστυχώς ως ασήμαντη λεπτομέρεια γραφειοκρατικής αντίληψης και αντιμετωπίζεται με τη δέουσα μόνο σε ακαδημαϊκούς και επιστημονικούς κύκλους. Ωστόσο, τα έντυπα ενθύμια του παρελθόντος αποτελούν τεκμήρια του μέλλοντος, ιδίως όταν πρόκειται για γεγονότα και εμπειρίες εφήμερου χαρακτήρα και ήσσονος φαινομενικά σημασίας. Η αξία τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται, όταν αυτά αφορούν στον ιδιωτικό βίο και, επομένως, περιορίζονται
δραστικά οι δημόσιες και εναλλακτικές πηγές άντλησης πληροφοριών.
Σκοπός της παρουσίασης αυτής είναι αφενός να εντοπίσει, να καταγράψει και να περιγράψει το πρόβλημα της πλημμελούς χρονολόγησης στην έντυπη παραγωγή, αλλά και να διερευνήσει τις αιτίες που την προκαλούν. Αφετέρου, η παρουσίαση επιδιώκει να αναδείξει την ευθύνη του σχεδιαστή οπτικής επικοινωνίας για την τεκμηριωτική επάρκεια και αξία του έντυπου υλικού που παράγει σε ανύποπτο χρόνο, και να ευαισθητοποιήσει σχετικά με τη σημασία του για τη μελλοντική μελέτη και την ιστορική έρευνα του παρελθόντος.
Παράλληλα, στην παρουσίαση εξετάζονται ακροθιγώς και επιμέρους ζητήματα που σχετίζονται με τη χρονολόγηση, όπως αυτό της χρονικής απόδοσης των πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά και το εντελώς διαφορετικό πλαίσιο που διαμορφώνεται για τη χρονολόγηση στην ψηφιακή εποχή.

Ο Ευάγγελος Κασσαβέτης γεννήθηκε το 1967 στην Tρίπολη. Φοίτησε στο Tμήμα Hλεκτρολόγων Mηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών. Παράλληλα, εργάστηκε σε επιχειρήσεις γραφικών τεχνών και διαφήμισης, αποκτώντας εμπειρικά τη γνώση της γραφιστικής και της τυπογραφίας. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Ευρωπαϊκού
Πολιτισμού της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (με βαθμό πτυχίου Άριστα 9,34 που αποτελεί το δεύτερο υψηλότερο βαθμό πτυχίου από ιδρύσεως του τμήματος).
Σήμερα διευθύνει το δημιουργικό γραφείο που ίδρυσε το 1991 στην Tρίπολη. Το πελατολόγιο του γραφείου επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό (Κύπρος, Αμερική).
Ειδικεύεται στην τυπογραφική και καλλιτεχνική επιμέλεια εκδόσεων, την οινική συσκευασία, την εταιρική ταυτότητα και την επικοινωνία του πολιτισμού.
Έχει διδάξει γραφιστική και έχει δώσει διαλέξεις σε συνέδρια και ημερίδες για την τυπογραφία και το design. Tο έργο του έχει παρουσιαστεί σε περιοδικά για το design καθώς και σε ειδικό άρθρο στην εφημερίδα «Καθημερινή». Έχει βραβευθεί τέσσερες φορές στα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής & Εικονογράφησης ενώ, το 2006, διατέλεσε μέλος της κριτικής
επιτροπής του διαγωνισμού.

studio@kassavetis.gr
www.kassavetis.gr

This presentation constitutes an examination of the concept contained in the word ‘’lethe’’ through the discussion of two paradigms (in Greek, examples). One is from a European poster campaign aimed at “bringing” the “reality” of war, tortures and famine into the neighbourhoods of welfare living; the other is the analysis of a poem written by the famous poet Sapfo, where we can clarify the depth of information contained and the apocalypse (in Greek, uncover) of the multi-layered diversity of details about the way consciousness is collaborating with and form the icon of the surrounding visible or the far away stochastic (in Greek, randomly determined) universe.
Lethe (oblivion, whereas Mneme=memory) is a word created to illustrate a specific process and a consequent result narrated in an episode in Greek mythology when the dead travel to Hades, the world of the dead. Lethe is both the river and the result of drinking water from the river. It is the essential act before the total disappearance of a man from the reality of living. But this disappearance has three stadia, or parts, or consecutive reactions. The first is the disappearance from the world as a physical entity; the second is the disappearance from the memory of the living world (…as we know it…), and the third is the disappearance of every memory the dead man carries before the beginning of a new life in Hades.
When lethe was “activated” there was a change in the physical world, a disappearance of the human form, a disappearance of acts, words, and of all memory fragments carried by others, and finally, the disappearance of self. But what happens with the statues a man now in Hades, might create, the fortifications and temples he might design and construct? The carved sentences on stone of sayings he might perform, thus, changing a civilization during the time of the ancient world? What is happening now after the invention and spread of printing technology and even more so, the digital and network technology? Who had in those days the power to “delete” a text, extracting its entity from reality? Which is the process used now to make an action vanish and the delete the remaining of that action from mneme, memory? How deep a brain scar should be to remain untouched by the power of the water of Lethe?

Το βιογραφικό του ομιλητή είναι διαθέσιμο μόνο στην αγγλική γλώσσα.

Iordanis Stylidis, an Assistant Professor of Architecture, was born in August 1959 in Edessa-Pella, in Northern Greece. Artist and consept-activist, he has produced nine solo exhibitions and has in the last twenty years participated in a large number of group exhibitions around Europe. He is organizing, directing or following educational scouting voyages around the world and is responsible for multi-national collective design workshops in Greece.

Iordanis Stylidis is the author of four books: “India through Jordan”, 2004,

“Geography of Water”, 2006, “Memories Transportation”, 2009,

and “Communication and Design”, 2002, the latter being a handbook-manual on designing art-books.

stilidis1@otenet.gr

www.iordanisstylidis.gr

ό,τι ή όταν η τυπογραφική σελίδα παίρνει τη θέση του τελάρου.

Την άνοιξη του 2011 ένα βιβλίο-εγκατάσταση μήκους 40μ. και ύψους 2,50μ. ξεδιπλώθηκε στις αίθουσες του Μεγάρου Σταθάτου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης της Αθήνας καλώντας του επισκέπτες σε μία ανάγνωση-περιήγηση.

Ήταν το αποτέλεσμα έρευνας και πειραματισμών του Εργαστηρίου Γραφικών Τεχνών – Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. Δάσκαλοι, φοιτητές και υπότροφοι συγκέντρωσαν ό,τι είχαν: ιδέες, λέξεις, εικόνες, σελίδες, βιβλία. Σχεδίασαν όλοι μαζί και τύπωσαν τα 40μ. της εγκατάστασης. Παράλληλα παρουσιάστηκαν ευφάνταστα και απρόβλεπτα βιβλία φοιτητών του Εργαστηρίου που παντρεύουν εικόνα και κείμενο με παραδοσιακές και σύγχρονες μεθόδους στοιχειοθεσίας και εκτύπωσης, και είναι αυτά που ενέπευσαν την εγκατάσταση.

Ενάντια στη Λήθη

Φόρος τιμής στην ιστορία του Εργαστηρίου η παρουσίαση βιβλίων από το αρχείο του, ανάμεσά τους το λεύκωμα Δέκα λευκαί λήκυθοι και νεανικές τυπογραφικές απόπειρες γνωστών μετέπειτα καλλιτεχνών.

Η έκθεση αυτή, με βιβλία καλλιτεχνών (νέων και παλαιότερων) που δούλεψαν στο Εργαστήριο Γραφικών Τεχνών της ΑΣΚΤ, απο-τυπώνει άλλη μία πλευρά της ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Μια έκθεση για θεατές ή αναγνώστες; Μια έκθεση για φιλότεχνους φυσικά και βιβλιόφιλους σίγουρα!

Το Εργαστήριο της Τέχνης του Βιβλίου ιδρύθηκε το 1939 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από τον Αλεξανδρινό Γιάννη Κεφαλληνό, καθηγητή της Χαρακτικής, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα από το Παρίσι χωρίς προηγούμενη επαφή με τον ελληνικό χώρο και ονειρευόταν «κάθε έντυπο στην καθημερινή ζωή, ακόμα και το εισιτήριο του τραμ, να είναι έργο τέχνης για την αισθητική διαπαιδαγώγηση του κοινού». Τα πρώτα τέσσερα βιβλία μαθητών του, ανάμεσά τους της Βάσως Κατράκη –τότε Λεονάρδου–, βρίσκονται στο αρχείο της Βιβλιοθήκης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και φέρουν στον κολοφώνα τη χρονολογία 1940. Αργότερα, εκεί σχεδιάστηκε, χαράχθηκε και στοιχειοθετήθηκε επί τρία ολόκληρα χρόνια (1953-56), από τον ίδιο τον Κεφαλληνό και τους μαθητές του, το βιβλίο-σταθμός στην ιστορία της ελληνικής καλλιτεχνικής τυπογραφίας, Δέκα λευκαί λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών.

Μετά τον Κεφαλληνό, την Τέχνη του Βιβλίου δίδαξε ο καθηγητής της Χαρακτικής Κώστας Γραμματόπουλος (1959-68). Από το 1968 ώς το 1992 δίδαξε ο Γιάννης Παπαδάκης. Στο Εργαστήριο Χαρακτικής του καθηγητή Θανάση Εξαρχόπουλου (1982-94) τυπώθηκαν βιβλία-λευκώματα με χαρακτικά και κείμενα. Το 2002 το Εργαστήριο ανασυγκροτήθηκε και εκσυγχρονίστηκε από την καθηγήτρια Λεώνη Βιδάλη.

Το Εργαστήριο

Το Εργαστήριο αυτό παίζει έναν ενδιάμεσο ρόλο στη Σχολή, όπως ακριβώς το βιβλίο στην Τέχνη:

Είναι ένα κοινό τραπέζι* για φοιτητές απ’ όλους τους τομείς της Σχολής. Εκεί απολαμβάνουν μάλλον όλες τις αμφιβολίες τους. Δεν είναι ούτε ζωγράφοι ούτε γλύπτες ούτε χαράκτες. Στήνουν ένα έντυπο.

Με μακροβούτια στον δημόσιο χώρο, οι ιδέες των φοιτητών είναι απολύτως εκτεθειμένες στον πολύ κόσμο, σε ρεαλιστικές συνθήκες τεχνικών απαιτήσεων και επαγγελματισμού.

Αλλά και τα προσωπικά λουτρά των μικρών εκδόσεων εφαρμόζουν ποικιλοτρόπως το ουσιαστικό «έκθεση».

Άλλοτε έργα για μεγάλες αίθουσες κι άλλοτε κουαρτέτα για δωμάτια. Αν μη τι άλλο, μουσική.

* Δεν είναι τυχαίο ότι το Εργαστήριο έχει ουσιαστικά ένα-μόνο-μεγάλο-τραπέζι.

Ακολουθεί προβολή βίντεο της έκθεσης "ό,τι", διαρκείας 20΄

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Χαρακτική και Τυπογραφία – Τέχνη του Βιβλίου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Αποφοίτησε το 1980 με βραβείο Λιθογραφίας και βραβείο παρουσιασθέντων έργων. Το 1983-1986 πραγματοποίησε μεταπτυχιακό έργο στη Λιθογραφία με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.

Το 1989 και το 1992 παρακολούθησε το Τμήμα Χαρακτικής-Multimedia στο Royal College of Art στο Λονδίνο και το 1998-1999 ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια στο Advance Colour Printmaking Department στο New York University στη Νέα Υόρκη. Από το 1984 - 1998 δίδαξε Λιθογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και από το 2000 έως το 2012 ως καθηγήτρια δίδαξε, ανασυγκρότησε και εκσυγχρόνισε το Εργαστήριο Γραφικών Τεχνών-Τυπογραφίας και Τέχνης του Βιβλίου, το οποίο. Από το 1995 έως το 2012 οργάνωνε συστηματικά κάθε χρόνο προγράμματα Erasmus-Socrates μεταξύ της ΑΣΚΤ και άλλων Ευρωπαϊκών Ιδρυμάτων. Το 2004 ίδρυσε τον Εκδοτικό Οργανισμό της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (έχουν εκδοθεί πέντε τίτλοι).

Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και έχει πάρει μέρος σε Μπιενάλε και Τριενάλε Χαρακτικής στην Ελλάδα, Νέα Υόρκη, Παρίσι, Λονδίνο, Μόσχα, Κρακοβία, Μπρατισλάβα, Σερβία, Λουξεμβούργο, Ουγγαρία, Σουηδία, Νορβηγία, Γερμανία. Από το 1980-2000 σχεδίασε, επιμελήθηκε και εικονογράφησε βιβλία τέχνης, καταλόγους εκθέσεων για μουσεία και γκαλερί στην Ελλάδα, Μιλάνο, Παρίσι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη.

Το 2013 τιμήθηκε με το «ΕΒΓΕ συνολικής προσφοράς».

Ο Γιάννης Γαρεδάκης είναι ιδρυτής της καθημερινής εφημερίδας των Χανίων "Χανιώτικα Νέα" και του Μουσείου Τυπογραφίας.

Επί 45 χρόνια, ώς εκδότης – διευθυντής δημοσιογραφούσε, ενώ παράλληλα επί 20 χρόνια ήταν στη δημοσιογραφική ομάδα που κάλυπτε τις εφημερίδες του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη στην Κρήτη.

Δημοσιογραφικό ξεκίνημα είχε στο Βήμα Αθηνών και στη συνέχεια εργάστηκε ως δημοσιογράφος – συνδιευθυντής στην ιστορική εφημερίδα των Χανίων "Παρατηρητής".

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ενασχόλησής του με τον Τύπο, έχει διατελέσει πρόεδρος της Ενωσης Ιδιοκτητών Ημερήσιων Επαρχιακών Εφημερίδων Ελλάδας (Ε.Ι.Η.Ε.Ε.), ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Συνδέσμου Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων (Σ.Η.Π.Ε.) το 1998, στον οποίο μετέχουν οι μεγαλύτερες επαρχιακές εφημερίδας της Ελλάδας. Στο Σ.Η.Π.Ε. διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. για μία οκταετία.

Εχει ιδρύσει Μουσείο Τυπογραφίας στα Χανιά της Κρήτης, ενώ με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου με έδρα τα Χανιά, την ίδρυση του οποίου εισηγήθηκε στο Σύνδεσμο Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων (Σ.Η.Π.Ε.).

Η Έλια (Ελευθερία) Κουμή είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνη του Μουσείου Τυπογραφίας της εφημερίδας "Χανιώτικα Νέα", στα Χανιά.

Σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, με κατεύθυνση Πολιτικής Ανάλυσης.

Στη συνέχεια παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Communication, Culture and Media (MA) στο Coventry University της Μ. Βρετανίας απ' όπου απέκτησε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στην Εφαρμοσμένη Επικοινωνία (Applied Communication MA degree).

Με την επιστροφή της στα Χανιά συνεργάστηκε για λίγους μήνες με το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος" για την οργάνωση συνεδρίων και τη μετάφραση κειμένων (αγγλικά - ελληνικά και ελληνικά - αγγλικά).

Από τον Μάρτιο του 2003 μέχρι σήμερα εργάζεται στα "Χανιώτικα νέα" ως υπεύθυνη έκδοσης του εβδομαδιαίου πολιτιστικού ενθέτου "Διαδρομών", ως συντάκτρια πολιτιστικών ειδήσεων, αλλά και υπεύθυνη του Μουσείου Τυπογραφίας που δημιούργησαν τα "Χανιώτικα νέα".

Τον Μάρτιο του 2013 ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας "Χανιώτικα νέα".

The presentation will focus on how ICT and media can be used through innovative ways to design pedagogical activities that empower students, while at the same time outreaching to marginalised student populations or populations that are not commonly studied in the literature. The presentation will draw on research and findings from 3 projects in order to demonstrate in the form of case studies how: (1) film can be used to provide second-chance education opportunities to youth at risk of dropping out of formal education; (2) social media and community learning networks can provide education opportunities for adults in rural communities; (3) science fiction narrative can be integrated in science education to engage students and specifically girls

These case studies will be based on our research from the following projects:

• Digital Latin Quarter for Building Key Competences of Youth at Risk (DLQ) (Lifelong Learning Programme, Grundtvig Multilateral project)
• Community Learning Social Networks – Harnessing Educational Assets and Addressing Educational Needs (NetBox) (Lifelong Learning Programme, KA3 Multilateral project)

Science Fiction in Education (SciFiEd) (Lifelong Learning Programme, Comenius Multilateral project)

http://www.cardet.org/vrasidas/

A life-long Kansan, Jeff Pulaski was born and raised in Newton, Kansas in the United States. He earned a Bachelor of Fine Arts degree from Wichita State University in 1990 and a Master of Fine Arts in Visual Communication from Kansas State University in 2008. He is currently an Assistant Professor of Graphic Design at Wichita State University. He is an active letterpress printer and collector. His letterpress collection has grown to weigh in at nearly 10 tons. It includes various platen and cylinder presses, a Prouty Power Press newspaper press, an 18'' Challenge paper cutter, a Model 31 Linotype and large assortment of metal and wooden type.

Joey Hannaford is an award-winning printmaker, graphic designer and lettering artist. She graduated from the University of Georgia with an MFA in Printmaking specializing in letterpress printing, book arts and papermaking. She is currently an Assistant Professor in the Department of Art at the University of West Georgia and has taught and conducted workshops in calligraphy, hand lettering and letterpress printing both nationally and internationally. Some of the collections that hold her work are HRH The Prince of Wales Architectural Trust, the Ronald Reagan and Jimmy Carter Presidential Libraries, and the Hargrett Rare Book and Manuscript Library in Athens, Georgia.

Gerry Leonidas is a Senior Lecturer in Typography at the University of Reading, UK. He teaches, supervises, and lectures on typography, typeface design, and typographic education. He writes on typeface design, and is often asked to evaluate bodies of work. The rest of his time is taken with enterprise and knowledge transfer projects. Gerry’s research interests cover the practice of typeface design as a response to wider contexts, and a range of issues surrounding Greek typeface design.

http://leonidas.org/